- bewoner aan het woord -
In beweging blijven en iets om handen hebben, Henk is er duidelijk over. “Als ik stil op een stoel was blijven zitten, was ik er al niet meer geweest.” Hij is ervan overtuigd dat je actief moet blijven, tot je laatste dag toe.
Deze houding zat er al vroeg in. Vroeger, als hij uit school kwam, was het heel gewoon om een handje mee te helpen in de kaashandel van zijn vader. De kazen die lagen te rijpen, moesten regelmatig worden gekeerd. Kaas van de plank, plank schoonvegen en de kaas er weer op. “En, o wee als je halfbakken werk leverde, dan moest het weer worden overgedaan!” aldus Henk.
Bij Neboplus kan Henk ook niet stil zitten. Hij heeft alle tuinbanken - zo’n 10 tot 15 stuks - compleet afgeschuurd en weer in de lak gezet. Het was een flinke klus om de hardhouten banken helemaal blank te schuren, maar zo krijg je wel het mooiste resultaat. Henk werkt ook graag in de tuin en wiedt regelmatig het onkruid tussen de tegels vandaan.
Volgens Henk ‘kun je er oud mee worden’ als je bezig blijft. Bovendien vindt hij dat je best wat terug mag doen voor alle goede zorgen die je bij Neboplus krijgt. Hij vindt het belangrijk dat mensen niet maar stil in hun stoel blijven zitten, terwijl ze best een bijdrage zouden kunnen leveren zoals aardappels schillen, boontjes afhalen, stofzuigen of met anderen de tuin bijhouden. “Ik kan niet stilzitten. Je moet doen wat je hand vindt om te doen, zei mijn vader altijd", zegt Henk.
Elke dag zorgen ze ervoor dat iedereen zich welkom en thuis voelt in de huiskamers van Het Voorthuis: de gastvrouwen en één gastheer. Carla Balke is gastvrouw bij afdeling Specht, Roellinda van den Brandhof bij afdeling Koolmees en Erik Kampherbeek is gastheer bij afdeling IJsvogel. Alle drie weten ze het zeker: ze hebben dit werk gekozen om bij te dragen aan het welzijn van de bewoners. Zodat die een fijne tijd hebben in Het Voorthuis. Hun taak om bewoners iedere dag weer een fijne dag te bezorgen, nemen ze heel serieus.
Wat een gastvrouw/-heer doet
Er zijn twee soorten diensten: de een start in de ochtend en de ander om 15 uur. De ochtenddienst begint met het klaarzetten van het ontbijt, zo tussen 7.30 en 8 uur. Soms heeft de avonddienst de avond ervoor al een serveerkar klaargezet, zodat er snel gewerkt kan worden. Bij de bewoners is er veel verschil wat betreft hun zelfredzaamheid. Sommigen helpen mee met het dekken van de tafels, anderen krijgen hulp bij het maken van hun pap of het smeren van een boterham.
De gastvrouwen en gastheer kennen ‘hun’ bewoners intussen heel goed en ze weten precies wat iedereen kan en wil. Moet het fruit in partjes, of gepureerd en wat vindt hij lekker of wat lust zij niet.
Een middagdienst start om 15 uur en duurt tot en met het avondeten. Er wordt elke dag vers gekookt in de huiskamers. Sommige bewoners helpen mee met de bereiding van de maaltijd.
Andere taken
Tussen de maaltijden door hebben alle gastvrouwen en -heren hun eigen specifieke taken. Zo zorgt Carla vaak voor de boodschappen en doet ze een wasje. Roellinda doet soms wat schoonmaakwerk en vindt het fijn om de afdeling gezellig te maken met haar decoraties. Erik doet niet de was, maar hij dweilt af en toe de vloer en helpt bij sommige technische dingen, zoals een tv die het niet doet. Verder helpen ze allemaal met allerlei welzijnsactiviteiten in de huiskamers.
“Elke keer als de bewoners blij zijn en een fijne dag hebben gehad, ga ik met een glimlach naar huis.”
Echt samen werken
Op een natuurlijke manier werken de gastheer en gastvrouwen samen met de verzorgenden en verpleegkundigen op de afdeling. Het is belangrijk dat er over en weer belangrijke informatie wordt uitgewisseld. Soms heeft een bewoner een slechte nacht gehad, of is een ander grieperig. Dan is het fijn als de gastvrouwen en gastheer dat ook weten, zodat ze daar rekening mee kunnen houden. Andersom zijn zij ook vaak de ‘ogen en oren’ voor de zorgmedewerkers.
Het werk als gastheer en gastvrouw kan soms best pittig zijn. Bewoners vertonen soms onvoorspelbaar gedrag. Dan worden ze plotseling boos of zelfs agressief. Als je dan meer weet over hun achtergrond, kun je hun gedrag beter begrijpen. Alle drie roemen ze de goede sfeer in Het Voorthuis. ‘We hebben topteams!’ zo geven ze aan.
“en zij riep met luide stem en zei: Gezegend ben je onder de vrouwen en gezegend is de vrucht van je buik.” (Lukas 1:42)
Meditatie door geestelijk verzorger Andres Peters
Maria is na het bezoek van de engel Gabriël direct opgestaan en afgereisd naar haar nicht Elizabeth. Deze reis van Maria is een onderdeel van het grote verhaal van advent, dat Lukas ons vertelt in de eerste hoofdstukken van zijn evangelie. De engel had wel gesproken over het wonder in het leven van Zacharias en Elizabeth. Zij zouden in hun ouderdom nog een kindje krijgen. Gabriël geeft Maria nergens de opdracht om naar hen toe te gaan. Maria voelt aan dat ze moet gaan en wel direct. Waarom gaat ze naar haar nicht? Wat is er nu zo belangrijk om zelfs met haast naar het bergland af te reizen?
Maria heeft behoefte om over de dingen te praten die in haar leven gebeurd zijn en Elizabeth niet minder. Ze moet praten over wat God gedaan heeft en zal gaan doen. Maar met wie kan ze daar over praten? Met de mensen uit haar dorp niet. Met haar man Jozef ook niet. Hij zal het nog niet begrijpen. Voor Elizabeth gold hetzelfde. Met wie kon zij spreken over het grote wonder in haar leven? Zelfs met haar man Zacharias niet. Hij kon niets terugzeggen, vanwege de straf op zijn ongeloof. Deze vrouwen zoeken elkaar op, omdat God hen beiden had opgezocht. De Heere had hen uitgekozen om een schakel te zijn in Zijn heilsplan.
Zo gebeurt het, dat in een stad van Juda, twee vrouwen bij elkaar staan. En Maria weet van Elizabeth dat ze zwanger is. Gabriël had het haar gezegd. En ze ziet het nu met eigen ogen aan de dikke buik. Geen ding zal bij God onmogelijk zijn. Weet Elizabeth het ook van Maria? Weet Elizabeth dat Maria zwanger is? De engel had tegen Zacharias niets over Maria gezegd. En aan haar buik was ook nog niks te zien. Weet Maria het zelf eigenlijk al zeker?
Ze geloofde de woorden van de engel, maar het was misschien hooguit een week geleden dat hij haar had verteld dat ze zwanger zou worden uit de Heilige Geest. Er was nog niets te zien aan Maria’s buik en nog niks te voelen in haar buik. Ze krijgen een antwoord. Wanneer Maria haar groet uitspreekt tot haar nicht, dan gebeurt er iets onvoorstelbaars in de buik van Elizabeth. Het kindje springt op. Johannes beweegt plotseling zo hevig en dat is niet zomaar een gewone draaibeweging of een armpje of een beentje dat uitschiet. Het is een onnatuurlijke beweging en je zou willen dat je er een echo van kon maken om te zien wat daar vanbinnen op dat moment gebeurt. De groet van Maria brengt een kettingreactie te weeg. Door de groet huppelt Johannes, en ook Elizabeth wordt vervuld met de Heilige Geest en ze zingt het uit in een lofzang.
Een vrouw die zich vijf maanden verborgen heeft gehouden, is uit haar verborgenheid tevoorschijn gekomen door de groet van Maria. Dankzij de Heilige Geest, waarmee ze vervuld wordt, weet ze dat het gehuppel van haar kind een teken is. Een bewijs, dat daar voor haar staat een gezegende vrouw, die een gezegende vrucht draagt in haar buik. Elizabeth zegent eerst Maria en vervolgens de vrucht in haar buik. Wij weten nu dus, wat we nog niet zeker wisten, dat Maria op dit moment inderdaad zwanger is van het kindeke Jezus.
Het wordt voor Elizabeth Kerstfeest en Pinksterfeest nog voordat de Kerstnacht is aangebroken. Ze kan maar één ding doen en dat is zingen, de lofzang van Elizabeth. "Gezegend zijt gij onder de vrouwen, en gezegend is de vrucht van uw buik". Klinkt dit niet bekend? Ja, inderdaad, de woorden die Elizabeth gebruikt zijn bijna dezelfde woorden die de engel Gabriël gesproken had tot Maria.
Elizabeth is niet jaloers. Ze beseft heel goed, dat het kindje dat Maria draagt veel hoger is dan het kindje dat zij mag dragen. Ze staan bij elkaar. Beide vrouwen zijn zwanger. Mijn buik en jouw buik. Een mensje van een week en een mensje van 24 weken. Jezus en Johannes. De Koning en de heraut van de Koning. De Bruidegom en de vriend van de Bruidegom. Elizabeth erkent de meerdere positie van Maria. Bij Jezus moet ze zijn. Daar vindt een mens ware vreugde, vrede en heil. Johannes is daar nu in de buik van zijn moeder al blij om, en hij verheugt zich al vóór zijn geboorte vanwege Jezus die komen zal. En die blijdschap is hem bijgebleven, zijn leven lang.
Elizabeth is verrast en verwonderd. Ze zegt: “Waaraan heb ik dit te danken?” De Zaligmaker is het geschenk van Gods welbehagen. Hoort u de verwondering en de blijdschap? Herkennen we daar ook iets van in ons eigen leven? Hij komt ‘tot mij’! Dat is het evangelie van Gods genade wat in de tijd van advent mag klinken. Alle hoop, troost en zaligheid ligt opgesloten in die twee woorden: tot mij! Zingt u de lofzang mee met Elizabeth?
“Kom laten wij aanbidden die Koning”.
Hoewel het lijkt alsof het begrip ‘familieparticipatie’ nog niet zo lang geleden is bedacht, bestaat ‘samen voor elkaar zorgen’ natuurlijk allang. Het is in onze samenleving gebruikelijk dat je zo nodig zorgt voor je partner, voor je ouders, of voor je oom en tante als zij bij het ouder worden wat meer hulp nodig hebben. Zolang het oudere familielid nog thuis woont, vinden we dat meestal heel gewoon.
Ook al is het in de meeste families vanzelfsprekend om voor hun naaste te zorgen; het kan wel zwaar zijn. Dan kan het voelen alsof er een last wegvalt, als de naaste verhuist naar een woonzorgcomplex, zoals Nebo of Het Voorthuis. Dat is logisch. Toch willen we bij Neboplus graag dat de familieleden of andere mantelzorgers betrokken blijven bij de zorg, de huishouding en het welzijn van hun naaste. En we willen iedereen hierbij zo goed mogelijk ondersteunen. Want bij Neboplus zijn we ervan overtuigd dat het waardevol is om van betekenis te zijn voor elkaar en samen herinneringen toe te voegen aan de gedeelde levensgeschiedenis.
Een paar voorbeelden: je ontbijt elke vrijdagmorgen samen met je moeder, je gaat regelmatig met haar een kopje koffie drinken bij haar zus, je knipt de nagels van je tante, je maakt het gehoorapparaat van je buurman schoon of je neemt hem mee naar de kapper.
Dat kan allemaal doorgaan nadat die persoon is verhuisd naar Neboplus. Bij een verhuizing naar Neboplus verhuist ook de familie mee!
Omdat niet voor iedereen duidelijk was hoe familieleden betrokken kunnen blijven bij de zorg, zijn we vorig jaar begonnen met het zogenaamde ‘Familieparticipatie-gesprek’. We proberen binnen zes weken nadat iemand bij ons is komen wonen, de nieuwe bewoner en zijn of haar eerste contactpersoon voor dit gesprek uit te nodigen. We stellen samen een ‘Zorgleefplan’ op en bespreken ook de mogelijkheden voor familieleden om te blijven bijdragen aan allerlei activiteiten. We vragen bijvoorbeeld: ‘Wat wilt u blijven doen voor uw vrouw/moeder/vader?’ De afspraken uit het Zorgleefplan worden jaarlijks besproken en zo nodig bijgewerkt.
Er is veel mogelijk bij Neboplus: af en toe logeren bij oma? Samen uit eten, naar de markt, de schoenwinkel of de tandarts? Hoe fijn is het om dat samen te blijven doen!
Bij Neboplus is familieparticipatie overigens geen noodzaak die voortkomt uit personeelsschaarste. Vanuit onze kernwaarden ‘samen’, en 'waarde(n)vol' streven we naar een zo goed mogelijke afstemming tussen bewoner, familie en zorgprofessional. De familieleden moeten familieparticipatie dan ook niet als een verplichting beschouwen. Het is een uitnodiging om betrokken te blijven, om samen herinneringen te blijven maken.
In deze video een korte impressie van het prachtige concert dat De Jonge Phil in samenwerking met de Stichting Stroopwafelconcerten bij Nebo in Barneveld gaf.
Johan de Wittlaan 12 3771 HP Barneveld 0342-411811 Info@neboplus.nl KVK-nummer: 41047476